Sterrereën
het die inkswart
hemelkoepel geseën
tog het sekelmaan
alleen daar gehang
verlang
na ‘n kameraad
ver onder
aan ‘n boom se tak
het hy ‘n mooie
vrou sien swaai
na die sneeu bedekte aarde gekyk
geweet sy is ook alleen
en koud
terstonds het hy
besluit
hy gaan sy plek tussen die sterrereen
verruil
vir ‘n geselsie
met die mooie vrou
sy val was vinnig
maar tog sy landing sag
haar glimlag was
skitterwit in sy lig
sy hart was skielik sonder gewig
vrolik het sy geswaai
en vir hom geglimlag
nie een van hul was meer koud of alleen
met sy lig het hy haar omvou
haar so warm gehou
terwyl sy swaai en sy hart verbly
met ‘n haar glimlag
wat liefdesklokkies
in sy hart laat lui
hul was vir mekaar lig
en dit het die koue en duisternis
laat verdwyn …
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking