Daglank woel en werskaf ek
my hand vat en los
ek drafstap van vertrek na vertrek
want alles het mos ‘n plek
dan nog wasgoed doen
en kos
tog iewers aan die einde
van die dag
kom selfs ook ek
tot rus
strek ek my bene
voor my uit
voor die deur
van my huis
dis dan dat
my gedagtes koers kry
emosies my soms wil oorval
alles in ‘n warboel is
soms voel ek
ek is mal
dan word my blik
hemelwaarts getrek
sien ek die aanster daar –
hierdie is ‘n gegewe
elke aand net daar
al hardloop my emosies
die wye vlaktes vol
hier sal ek hom sawens vind
knipogig en blinkend
oorweldig die wete my opnuut
dit is hoe ook God se
getrouheid is
net daar elke dag
al sal my huisie môre nie meer staan
emosies ophou wees
vir seker sal die aandster
steeds net na sononder vir my wag
herinner aan die getrouheid van my Heer.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking