Oor die dam by Heja
het die son in goud gesak
die werkers opgepak
die gaste afgepak
oor die dam by Heja
staar die gaste in verwondering
na ‘n goue sonsondergang
wat die horison in die ooste
bring
langs die dam by Heja
het die skemer gedaal
vir ‘n laaste maal
met die kosmosse wat sag
in die aandwind wieg
het ‘n feetjie haarself tuisgemaak
op ‘n kosmos se steel
wyl die stilte op die water neerdaal
klink die soete klanke
van die fee se liefdesverhaal
‘n aria opgedra
aan ‘n dag pas verby
‘n aand vol beloftes
van sterre wat flonker
en krieke wat dans
hier langs Heja se meer …
en sag val die ogies
van die dagbewoners toe
en die naguile begin te dans
op die maat van ‘n wals
van die fee se fluit
waarvan die melodie
die skemer vul.
© Marsofine Krynauw
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking