Junie het met die deur in die huis geval
die Cederberge reeds met sneeu gemus
wyl die pad heel onbewus
steeds teen die berg
op kronkel
die wingerde net geraamtes is
van ‘n oes wat nog flus
gekreun het onder blaar en tros
die Boland se vrugbaarheid
stil begrawe lê tot die lente weer kom
net die braaklande
wagtend bly op die reën
dat ploegskaar
diep in kan sak
die rooi aarde kan sooi
vir koringkorrel om daarin te gaan sterf
en soos die reën bly neersif
deur die rooigrond te breek
‘n oes in honderfout te lewer
‘n siklus van sterf
om te herleef
in ‘n nuwe seisoen
in glorie te triomfeer …
want die dood is oorwin
en geen graf sal ons hou nie
om in glorie
in die hemel te triomfeer
aan die voete van ons Heer.
© Marsofine Krynauw