Dagsê Vriende,
Dit is weereens vir my ‘n voorreg om die boodskap wat ons Vader op my hart lê te bring.
Ons het gister oor wysheid gesels, en ek wil daarmee voortgaan.
Gister het Salomo ons vermaan om wys op te tree. Vandag kyk ons na waar kan ons hierdie wysheid bekom as ons voel ons het dit nie.
Jakobus vertel ons eers dat ons dankbaar moet wees as ons beproewinge op ons pad het. En ons het beslis almal. Hy troos ons dat dit is ons sterker maak in ons geloof.
Dan vertel hy ons hoe maklik dit is om wysheid te bekom, vra vir God en Hy sal dit vir jou gee.
Jakobus 1
Geloof en wysheid
2My broers, julle moet baie bly wees wanneer allerlei beproewings oor julle kom,
3want, soos julle weet, as julle geloof die toets deurstaan het, stel dit julle in staat om te volhard.
4En die volharding moet end-uit volgehou word sodat julle tot volle geestelike rypheid kan kom, sonder enige tekortkoming.
5As een van julle wysheid kortkom, moet hy dit van God bid, en Hy sal dit aan hom gee, want God gee aan almal sonder voorbehoud en sonder verwyt.
6Maar 'n mens moet gelowig bid en nie twyfel nie, want iemand wat twyfel, is soos 'n brander in die see wat deur die wind aangejaag en heen en weer gedryf word.
7-8So 'n mens wat altyd aan die twyfel is en onbestendig is in al sy doen en late, moet nie dink dat hy iets van die Here sal ontvang nie.
Hou dit daarby op? Nee, dit doen nie, want soos in alles verwag ons Vader dat ons ons deel sal doen om te wys dat ons ernstig is oor Hom.
Jakobus maan ons teen die een ding wat ons almal ken, almal al gedoen het. Terwyl ons so bid, besluit ons in ons klein breintjies reeds, dit is onmoontlik. Ons gee nie vir God kans om sy Almag aan ons te bewys nie. Ons twyfel, ons glo nie.
Hy vermaan ons om nie te twyfel nie. Verder gaan hy aan en waarsku ons dat as ons so onbestendig is, ons niks van God moet verwag nie.
Hoekom voel dit dan vir my asof ons in ons eie pad staan om ons Vader se guns en seëning te ontvang? Of hoe voel julle daaroor?
Mag ons elke dag ryker word in wysheid omdat ons dit van ons Vader vra en nie vir een oomblik twyfel dat Hy dit aan ons sal gee nie.
Hou dit daarby op? Nee, dit doen nie, want soos in alles verwag ons Vader dat ons ons deel sal doen om te wys dat ons ernstig is oor Hom.
Jakobus maan ons teen die een ding wat ons almal ken, almal al gedoen het. Terwyl ons so bid, besluit ons in ons klein breintjies reeds, dit is onmoontlik. Ons gee nie vir God kans om sy Almag aan ons te bewys nie. Ons twyfel, ons glo nie.
Hy vermaan ons om nie te twyfel nie. Verder gaan hy aan en waarsku ons dat as ons so onbestendig is, ons niks van God moet verwag nie.
Hoekom voel dit dan vir my asof ons in ons eie pad staan om ons Vader se guns en seëning te ontvang? Of hoe voel julle daaroor?
Mag ons elke dag ryker word in wysheid omdat ons dit van ons Vader vra en nie vir een oomblik twyfel dat Hy dit aan ons sal gee nie.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking