berry juice.
Goeiemôre Vriende,
‘n Nuwe week en ‘n vars nuwe môre. Een hier in Windhoek waar ek wakker geraak het met die wete een van die mense wat ‘n groot impak op my lewe gehad het is nie meer daar nie. Skielik en baie, baie onverwags.
Vrydag is ‘n vriendin van my oorlede vir wie ek die voorreg gehad het om vyf jaar haar regter en soms haar linkerhand te wees. Het ek dit verwag? Nee ek het nie, want sy was net 49 jaar oud, ‘n jongvrou wat gesond geleef het, wat nog laas jaar die Desert Dash, ‘n fietswedren wat van Windhoek oor die Gamsberg, deur die woestyn via Walvisbaai tot in Swakopmund strek, gery het.
Verstom en verlam toe ek die nuus kry, moes ek hoor dat sy kanker gehad het. Sy was so ‘n privaat persoon dat baie min mense dit geweet het, selfs nie die wat nader as die gewone mens aan haar was het geweet nie.
Daar is twee dinge wat ek graag uit hierdie verlies met julle wil deel:
Die een is, ons ken nie die uur, dag of jaar wanneer ons geliefde, vriendin, vriend, of familielid gaan sterf nie – maak seker dat die mense om jou weet hoe lief jy vir hulle is, bou wonderlike herinneringe saam.
Tweedens, as enige een van hierdie mense is jou lewe nie vir Jesus aanvaar het as hulle Saligmaker nie, nog nie ‘n verhouding met Hom het en gereed is om enige tyd te gaan nie, bid, en bid aanhoudende dat ons Vader God daardie mense sal intrek vir Sy koninkryk. Dat jy kan seker wees wanneer hierdie persoon sterf, is hulle gered.
My troos in hierdie tyd van skok en verlies is ryk. Ek staan op die woorde van Dawid.
Psalm31:5Maar ek vertrou op U, Here,
ek sê: U is my God.
16My tye is in u hand.
Verder het ek die wonderlikste herinneringe van Almut en my tye saam. Herinneringe aan harde werk, aande en nagte in die kantoor. Tye wat die een die ander bemoedig het as die moeilik gaan met die werk.
Herinneringe van Exco-vergaderings waar ons dae lank gesit het en na die bestuur moes luister en onderlangs vir mekaar briefies geskryf het oor hoe dinge in die werklikheid werk. Want sien die mense aan die bestuur weet nie altyd hoe dit werk nie, hulle dink net hulle weet hoe hulle dit wil hê.
Tye wat sy in hierdie selfde vergaderings, net na my sou kyk en sien hoe die sweet my afstroom nadat ek in menopose gegaan het, dan die naaste nota boek sou gryp en my koel waai. Die ander om die tafel sou net toekyk en wonder.
Die jare wat ons oorsee gaan trofeejag konfensies bywoon het. Haar druk program en talle funksies wat sy moes bywoon … Marso, wat moet ek aantrek, Marso lyk ek goed genoeg om ons land te verteenwoordig, en vele ander vrae.
Een van my mooiste herinneringe is hoe ons altyd die NAPHA lede tydens hierdie konfensies kon mislei as ons saans genooi was vir ‘n drankie. Sien nie een van ons het enigiets met alkohol gebruik nie. Dan sou Almut net sê: Marso sal vir ons iets gaan kry. Die iets wat gewoonlik Berry juice, waaroor ons albei mal was, maar ‘n dit het ‘n diep rooi kleur gehad en dan het ons dit in die mooiste rooiwyn glase geniet. Die res het geglo ons drink rooiwyn. Dit was ons geheim waaroor ons altyd gegiggel het.
So kan ek aangaan vir lank. Hierdie kosbare herinneringe sal my dra wanneer ek haar mis, en my Vader sal my elke dag dra, want Hy is mos daar in die goeie en die slegte tye.
Goeiemôre Vriende,
‘n Nuwe week en ‘n vars nuwe môre. Een hier in Windhoek waar ek wakker geraak het met die wete een van die mense wat ‘n groot impak op my lewe gehad het is nie meer daar nie. Skielik en baie, baie onverwags.
Vrydag is ‘n vriendin van my oorlede vir wie ek die voorreg gehad het om vyf jaar haar regter en soms haar linkerhand te wees. Het ek dit verwag? Nee ek het nie, want sy was net 49 jaar oud, ‘n jongvrou wat gesond geleef het, wat nog laas jaar die Desert Dash, ‘n fietswedren wat van Windhoek oor die Gamsberg, deur die woestyn via Walvisbaai tot in Swakopmund strek, gery het.
Verstom en verlam toe ek die nuus kry, moes ek hoor dat sy kanker gehad het. Sy was so ‘n privaat persoon dat baie min mense dit geweet het, selfs nie die wat nader as die gewone mens aan haar was het geweet nie.
Daar is twee dinge wat ek graag uit hierdie verlies met julle wil deel:
Die een is, ons ken nie die uur, dag of jaar wanneer ons geliefde, vriendin, vriend, of familielid gaan sterf nie – maak seker dat die mense om jou weet hoe lief jy vir hulle is, bou wonderlike herinneringe saam.
Tweedens, as enige een van hierdie mense is jou lewe nie vir Jesus aanvaar het as hulle Saligmaker nie, nog nie ‘n verhouding met Hom het en gereed is om enige tyd te gaan nie, bid, en bid aanhoudende dat ons Vader God daardie mense sal intrek vir Sy koninkryk. Dat jy kan seker wees wanneer hierdie persoon sterf, is hulle gered.
My troos in hierdie tyd van skok en verlies is ryk. Ek staan op die woorde van Dawid.
Psalm31:5Maar ek vertrou op U, Here,
ek sê: U is my God.
16My tye is in u hand.
Verder het ek die wonderlikste herinneringe van Almut en my tye saam. Herinneringe aan harde werk, aande en nagte in die kantoor. Tye wat die een die ander bemoedig het as die moeilik gaan met die werk.
Herinneringe van Exco-vergaderings waar ons dae lank gesit het en na die bestuur moes luister en onderlangs vir mekaar briefies geskryf het oor hoe dinge in die werklikheid werk. Want sien die mense aan die bestuur weet nie altyd hoe dit werk nie, hulle dink net hulle weet hoe hulle dit wil hê.
Tye wat sy in hierdie selfde vergaderings, net na my sou kyk en sien hoe die sweet my afstroom nadat ek in menopose gegaan het, dan die naaste nota boek sou gryp en my koel waai. Die ander om die tafel sou net toekyk en wonder.
Die jare wat ons oorsee gaan trofeejag konfensies bywoon het. Haar druk program en talle funksies wat sy moes bywoon … Marso, wat moet ek aantrek, Marso lyk ek goed genoeg om ons land te verteenwoordig, en vele ander vrae.
Een van my mooiste herinneringe is hoe ons altyd die NAPHA lede tydens hierdie konfensies kon mislei as ons saans genooi was vir ‘n drankie. Sien nie een van ons het enigiets met alkohol gebruik nie. Dan sou Almut net sê: Marso sal vir ons iets gaan kry. Die iets wat gewoonlik Berry juice, waaroor ons albei mal was, maar ‘n dit het ‘n diep rooi kleur gehad en dan het ons dit in die mooiste rooiwyn glase geniet. Die res het geglo ons drink rooiwyn. Dit was ons geheim waaroor ons altyd gegiggel het.
So kan ek aangaan vir lank. Hierdie kosbare herinneringe sal my dra wanneer ek haar mis, en my Vader sal my elke dag dra, want Hy is mos daar in die goeie en die slegte tye.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking