Goeiemôre Vriende,
Uit ‘n reeds warm Windhoek, maar daar is sekerlik verligting in die windjie wat roer aan die blare.
Hoe gaan dit vanoggend met jou? Ja, ek wil werklik weet.
Wag jy op ‘n antwoord van God af op iets? Wat is jou verwagting? Hoe dink jy gaan Hy jou antwoord?
Vanoggend deel ek graag met julle een van my mees gunsteling verse in die Woord van God, 1 Konings 19:12-13
Hier is Elia besig om te vlug vir sy lewe omdat Hy God se opdragte uitgevoer het. Ons sien hoe God hom beskerm, hom voed dat hy die reis kan aanpak en hom neem na daar waar Hy met hom wil praat.
1 Konings 19: 11Maar die Here sê vir hom: “Kom uit, en gaan staan op die berg voor My, die Here, Ek wil verbygaan.”
Skielik was daar 'n baie sterk wind wat die berg stukkend geruk en die rotse gebreek het voor die Here. Maar in die wind was die Here nie. Na die wind was daar 'n aardbewing. Maar in die aardbewing was die Here nie.
12Na die aardbewing was daar 'n vuur. Maar in die vuur was die Here nie. En na die vuur was daar 'n fluistering in die windstilte.
13Toe Elia dit hoor, het hy sy gesig met sy mantel toegemaak en by die bek van die grot gaan staan. Toe hoor hy 'n stem wat vir hom sê: “Wat maak jy hier, Elia?”
Ons as mense glo omdat God so Almagtig is Hy met ‘n bulderende stem sal praat, want dit is mos wat ons doen as ons gehoor wil word.
So dikwels verhef jy jou stem teenoor jou vrou/man, jou kinders, jou vriende en dan volg die vraag agterna: Het jy my gehoor! Ons wil seker maak ons word gehoor.
Hier in Konings kom leer God ons weer iets, ons hoef nie te bulder of op mense te skree vir hulle om ons te hoor nie. Hy wat ons God is doen dit nie eers met ons nie, en Hy het alle reg om dit te doen.
Dit is vir my so ontsettend pragtig:
Skielik was daar 'n baie sterk wind wat die berg stukkend geruk en die rotse gebreek het voor die Here. Maar in die wind was die Here nie. Na die wind was daar 'n aardbewing. Maar in die aardbewing was die Here nie. 12Na die aardbewing was daar 'n vuur. Maar in die vuur was die Here nie. En na die vuur was daar 'n fluistering in die windstilte.
13Toe Elia dit hoor, het hy sy gesig met sy mantel toegemaak …
Die Skepper God fluister vir ons in die windstilte!
So sag, so teer, so pragtig.
Dit beteken ons moet mooi luister, altyd verwag om Sy stem te hoor, want anders gaan ons die mis deur die geraas van die wêreld.
Tog het Elia dadelik geweet en gehoor, want hy was ingestel, het geglo dat sy God hom nooit in die steek sal laat nie, het gewag vir daardie antwoord.
Eerstens moet ons miskien gaan kyk na die manier waarop ons met mense en veral ons eie mense omgaan. Skree ons die hele tyd om gehoor te word en al die tyd lê die antwoord in ons fluistering?
Tweedens, miskien moet ons van vandag af anders luister en dan sal ons God se stem hoor. Sal ons die antwoord hoor waarvoor ons wag. Ons wag dalk vir ‘n wind wat rotse breek, ‘n aardbewing of vuur, maar dit is nie hoe ons geliefde, liefdevolle, genadige en almagtige Vader met sy kinders handel en praat nie.
Kom ons volg ons Vader se voorbeeld as ons praat. Kom ons luister na die fluistering van die windstilte – dit is waar ons antwoorde lê.
13Toe Elia dit hoor, het hy sy gesig met sy mantel toegemaak en by die bek van die grot gaan staan. Toe hoor hy 'n stem wat vir hom sê: “Wat maak jy hier, Elia?”
Ons as mense glo omdat God so Almagtig is Hy met ‘n bulderende stem sal praat, want dit is mos wat ons doen as ons gehoor wil word.
So dikwels verhef jy jou stem teenoor jou vrou/man, jou kinders, jou vriende en dan volg die vraag agterna: Het jy my gehoor! Ons wil seker maak ons word gehoor.
Hier in Konings kom leer God ons weer iets, ons hoef nie te bulder of op mense te skree vir hulle om ons te hoor nie. Hy wat ons God is doen dit nie eers met ons nie, en Hy het alle reg om dit te doen.
Dit is vir my so ontsettend pragtig:
Skielik was daar 'n baie sterk wind wat die berg stukkend geruk en die rotse gebreek het voor die Here. Maar in die wind was die Here nie. Na die wind was daar 'n aardbewing. Maar in die aardbewing was die Here nie. 12Na die aardbewing was daar 'n vuur. Maar in die vuur was die Here nie. En na die vuur was daar 'n fluistering in die windstilte.
13Toe Elia dit hoor, het hy sy gesig met sy mantel toegemaak …
Die Skepper God fluister vir ons in die windstilte!
So sag, so teer, so pragtig.
Dit beteken ons moet mooi luister, altyd verwag om Sy stem te hoor, want anders gaan ons die mis deur die geraas van die wêreld.
Tog het Elia dadelik geweet en gehoor, want hy was ingestel, het geglo dat sy God hom nooit in die steek sal laat nie, het gewag vir daardie antwoord.
Eerstens moet ons miskien gaan kyk na die manier waarop ons met mense en veral ons eie mense omgaan. Skree ons die hele tyd om gehoor te word en al die tyd lê die antwoord in ons fluistering?
Tweedens, miskien moet ons van vandag af anders luister en dan sal ons God se stem hoor. Sal ons die antwoord hoor waarvoor ons wag. Ons wag dalk vir ‘n wind wat rotse breek, ‘n aardbewing of vuur, maar dit is nie hoe ons geliefde, liefdevolle, genadige en almagtige Vader met sy kinders handel en praat nie.
Kom ons volg ons Vader se voorbeeld as ons praat. Kom ons luister na die fluistering van die windstilte – dit is waar ons antwoorde lê.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking